yoxsul

yoxsul
1. is. Yaşamaq üçün kifayət qədər vəsaiti, imkanı olmayan, ehtiyac içində olan adam; kasıb, möhtac. Var bu kənddə yenə elə yoxsullar; Nə cütü var, nə kotanı, nə kəli. A. S.. <Almaz:> Biz istəyirik ki, kəndimizdə yoxsul qalmasın. Bütün yoxsullar varlansın. . . C. C.. <Zeynəb deyir:> Xeyr, yoxsullar iclasında keçibdir, gərək otaqları boşaldasan. Qant.. // Sif. mənasında. Yoxsul kəndlilər. Yoxsul adam. Əhalinin yoxsul təbəqəsi. – Mirbalayev yoxsul bir kəndlinin oğlu idi. M. Hüs..
2. sif. Miskin, kasıb, bəzəyi-düzəyi olmayan, çox sadə. İçərişəhərdə qaranlıq, dar bir dalanda kiçik bir otaq tutub anamla yoxsul həyat keçirirdik. A. Ş.. // Bir şeyi çatışmayan, ya az olan; nöqsanlı, çox məhdud. Ağıldan yoxsul. – <Nizami:> Bu torpağın oğulları hər şeydən yoxsul olsalar da, namusdan yoxsul deyildir! M. Hüs..

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • yor-yoxsul — top. Yoxsullar. Aşıq Humay indi, bu saat özündən çıxıb yor yoxsulun başı üstündə qamçı oynadan mülkədar balalarına qan içirmiş Qaçaq Nəbidən deyir, Həcəri tərifləyirdi. Ə. Vəl …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • yoxsulluq — is. Yoxsul hal, yoxsul vəziyyət; kasıblıq, ehtiyac. Dünyada heç igid yoxsul olmasın; Yoxsulluq igidə yaman ad olur. «Koroğlu». Şirəli də başqaları kimi yoxsulluq, ehtiyac içində böyümüşdü. M. Hüs …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • füqəra’ — ə. «fəqir» c. 1) fağırlar, yazıqlar; 2) kasıblar, yoxsullar; 3) t. kasıb, yoxsul; 4) t. biçarə, yazıq. Füqərayi kasibə əhalinin yoxsul təbəqəsi; yoxsullar …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • əfqər — ə. ən fağır, ən yoxsul; daha fağır, çox yoxsul …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • ac — sif. 1. Aclıq hiss edən, yeməyə ehtiyacı olan (tox ziddi). Ac pişik. Ac z. qalmaq. – Ac qurd balasını yeyər. (Ata. sözü). Çığırma, yat, ay ac toyuq, yuxunda çoxca darı gör! M. Ə. S.. Ac qarın – 1) ac, heç şey yeməmiş; 2) məc. lüt, yoxsul, yurdsuz …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • can — is. <fars.> 1. Dini etiqada görə, ölümlə vücuddan ayrılan qeyri maddi varlıq; ruh. Hələ canı var. – Çıxmayan cana ümid var. (Məsəl). Südlə gələn canla çıxar. (Ata. sözü). Səni canan sanıram, çıx bədənimdən, ey can! F.. Kərəm deyər: Haqq… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • kasıb — sif. <ər.> 1. Heç bir var dövləti olmayan, ehtiyac içində yaşayan adam, yoxsul (varlı, dövlətli əksi). Kasıb adam. – Kasıbdı, bayquşdu, yoxdu bir zadı; Heyif zəhmətinə, haqqı sayına. A. Ə.. Müsəlmanlar kasıbdırlar, qeyri millətlərdən çox… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • üryan — sif. 1. Çılpaq, lüt. <Misir:> Əkin əkən, biçin biçən, ov ovlayan; Bədənləri büsbütün üryan; Yoxsul babaların yurdudur. O. S.. 2. Yarpağı tökülmüş, yarpaqsız, çılpaq (ağac, kol və s. haqqında). Sərvü sənubərin afəti xəzan; Soyub libasını… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • yoxsullaşdırmaq — f. Yoxsul etmək, yoxsul hala salmaq; kasıblaşdırmaq …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • culaz — I (Şamaxı) bax cılız I. – Rahman yaman culazzi II (Ucar) yoxsul. – Burda hindi culaz adam tapammassan III (Gədəbəy, Kürdəmir, Saatlı, Sabirabad, Şamaxı) nimdaş. – Kö:nə vaxdı paltarımız culazdı (Kürdəmir) …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”